Are you tired? Ik bedoel Ayutthaya

Donderdag 7 februari

Ook deze ochtend viel nog steeds tegen, al ging het wel wat beter dan de dag ervoor. Hoewel we een geinig Guest House hadden, was ik toch wel blij om te gaan. Hopelijk zullen we in Chiang Mai vrijdag iets beters vinden wat iets meer past in het ´huwelijksreis´ gehalte. Niks geboekt, we zien het daar wel. Maar eerst Ayutthaya. Ik wilde heel graag naar een tempel, maar ik kwam er vrij laat achter (nog wel voordat we naar Thailand gingen) dat deze tempel niet in Chiang Mai, maar in Ayutthaya lag. Gelukkig vertelde een vriendin van mij, Esmee, dat zij ook een nachttrein hadden vanaf Bangkok, maar dat je ook gewoon vanaf Ayutthaya op die nachttrein kan stappen. Naar Ayutthaya zelf kon je gemakkelijk in Bangkok een treinkaartje kopen. Top! Dat zag ik wel zitten! En Jeroen gelukkig ook!

We hadden alles ingepakt en na het ontbijt vertrokken we met de taxi naar het station. We hadden echt een geniale taxichauffeur. Hij was zó ontzettend vrolijk, het was gewoon aanstekelijk! Hij vertelde dat Ayutthaya vroeger de hoofdstuk was ‘BIG city!’, en dat het daar erg mooi is. Achter alles wat hij vertelde ging hij keihard lachen, geen idee waarom, maar wij moesten daar dus weer hard om lachen. Ook zat hij te geinen: ‘I can take you to Ayutthaya, leave the train! I leave the meter on’ en moest vervolgens weer keihard lachen. Waarom? Omdat de Taxi onzettend veel duurder is, maar wel sneller. Dat wist hij, en vond het dus erg grappig om ons uit te dagen dat wij dit accepteerden. Toen Jeroen voor de grap ‘Okay’ zei, moest hij nóg harder lachen. Mooie vent was het.

Het is bizar, maar voor 15Baht per persoon konden we met de trein naar Ayutthaya. Voor de record, 1 euro = 35 Baht… Onze geboekte treinritten, dus de nachttreinen die we al van te voren hebben geregeld, moesten we vlakbij het station ophalen. Omdat we alles in één keer ophaalden, kregen we best nog wat geld terug. Zo’n meevaller is natuurlijk altijd fijn. En dan voor net iets meer dan 1 euro met zijn tweeën met de trein, helemaal prima!

We zaten in de derde klas. Derde klas heeft draaiende ventilatoren. Het was weer een beleving op zich. Het was natuurlijk super heet in Bangkok, dus op zich waren die ventilatoren wel prettig, al deed het natuurlijk niet heel veel. Naast ons zat een wat oudere man, die op zijn gemakje een gerookte vis zat te eten. Af en toe hadden wij dus het geluk van deze heerlijke lucht mee te genieten. Tijdens de rit hoorde we iemand achter ons zijn nagels knippen, ook vrij bijzonder. Ook kwamen er non-stop vrouwen en mannen langs die van alles verkochten. Van koud water in een flesje, tot hele gerechten. Niet alleen ín de trein was een beleving, buiten was er ook van alles te zien.

Tot mijn grote verbazing waren er namelijk een viertal man die op het spoor naast ons heel relaxed op een fauteuil en een bank zaten.. blijkbaar is er maar één spoor actief? Ik kan het bijna niet geloven, aangezien we nog geen 5 minuten van Bangkok vandaan waren (en reden toen nog een zeer traag tempo). Onderweg zagen we huisjes die bijna uit elkaar leken te vallen, maar nog duidelijk bewoond werden, en vervolgens zo’n prachtige tempel. De verschillen in het uitzicht waren nogal uiteenlopend.

Eenmaal in Ayutthaya aangekomen hebben we onze backpacks afgegeven bij een opslag, die over tassen bewaakt. Daarna moesten we met een klein bootje oversteken om naar het centrum te komen. Onderweg naar het bootje merkten we al dat het hier vele mate heter was dan in Bangkok. Zoals de meesten van jullie weten ben ik geen hitte mens en kan Jeroen best veel hebben. Maar ook Jeroen had het moeilijk, om maar even een beeld te scheppen dat het écht..fucking heet was. Het was dus ook bijna niet bij te drinken, en ik zweet heel slecht, maar die dag wist ik niet wat mij overkwam.. Insmeren leek bijna geen zin te hebben; je zweette alles eruit. 

We hebben een stukje gelopen en voelde dat we echt moesten gaan zitten, dus zijn we bij een guesthouse wat gaan lunchen. Het was weer heerlijk, en bij de lunch allebei een smoothie genomen. Na de lunch voelde we ons al iets beter en zijn we op fietsenjacht gegaan. Al snel hadden een leuke toko gevonden die fietsen verhuurden, met een zeer aardige, vrolijke vrouw. 

We gingen de hitte trotseren met de fiets. En eigenlijk had ik gewoon de hele dag op de fiets willen blijven zitten, ondanks dat mijn mooie rode zadel los zat. Je zal misschien denken; ‘O joh Lot, een loszittend zadel, lekker boeie..’ de zadel zat los in een opwaartse beweging, waardoor je het gevoel krijgt dat je dus naar achter valt.. en daarnaast was het qua gevoel daar beneden.. nou, lekker was het niet in ieder geval. Maargoed, even een douw met mijn dikke reet en mijn zadeltje zat weer recht. Zo om de 50 meter…

Maar de reden dat ik op de fiets wilde blijven zitten was dat je dan nog een windje had, en dat verkoelde een klein beetje. Zodra je stilstond kwam de warmte op me af als een soort groot magneet tussen de ijzerwaren.. Niet te harden joh!

Maar oké, de hitte was een feit.. Dus we gingen gewoon stug door. Eerst gingen we naar Wat Phra Mahatat (Wat staat voor Tempel). Hier wilde ik dolgraag heen. Dit is de tempel die als eerste gebouwd is toen Ayutthaya nog de hoofdstuk was. Deze tempel had een hele belangrijke positie, waardoor hij telkens is uitgebreid door de jaren heen, door verschillende koningen. In het midden heb je de ‘prang’, waar de relieken van de Boeddha in liggen. Daaromheen is een vierkante omheining gebouwd. Aan de voorzijde was een ceremoniehal, en aan de achterzijde zat ook een hal. De Prang is ergens v. Chr. gebouwd, en is rond 1800 opnieuw opgebouwd. Helaas is dit kopstuk van de tempel is 1911 door een oorlog ingestort. In een kleine schaal, buiten de tempel hebben ze de tempel van hoe het er toen uitzag nagemaakt. Het moet echt prachtig zijn geweest. Nu lijkt het meer een ruïne, waar de natuur het overgenomen heeft. De basis van een tempel is opgebouwd uit bakstenen, en dit is dan ook wat je ziet, met overal Boeddha’s met missende onderdelen. Er is één onderdeel van deze tempel wat het zo toeristisch maakt; het Boeddhahoofd dat langzaam verzwolgen wordt door een banyanboom. Niet alleen dat Boeddhahoofd verdwijnt langzaam in de boom, maar erachter groeien alle wortels en de stam van de boom door de muur heen. Het mag dan toeristisch zijn, ik vond dit echt het hoogtepunt van de dag. Mooi hoe de natuur het zo overneemt. Het was indrukwekkend, en al die informatie heeft Jeroen daar allemaal gelezen. Vraag mij niet hoe, de borden stonden namelijk in de volle zon, en daar was ik in ieder geval niet te vinden.. 😉 

Na de Wat Phra Mahatat zijn we naar de tempel gegaan…waar ik de naam niet meer van weet.. Iets met Wat in ieder geval 😉. Jeroen zoekt het even voor mij op.. 1 moment hoor. ‘Wat zeg je?’ “Ja inderdaad, Wat” ‘Ja..hah hah hah, Wat.. en dan?’ “Wat Ratburana” Nou, nu weten jullie het.

Bij Wat Ratburana was er één grote ‘Prang’, die nog allemaal mooie beelden had van.. ja.. halve haviken en leeuwen lichamen. De zijkanten hadden een staande Boeddha in een soort deurgat. Oké, ik merk dat ik dit niet zo mooi kan omschrijven als dat het eruit zag, maar het was echt indrukwekkend. Het vervelende alleen was dat ik erg last kreeg van de hitte. Achteraf gezien was ik dus wat oververhit en had ik vocht tekort. Ik werd naar, en heb dus een tijdje in de schaduw gezeten terwijl Jeroen alles op- en af is gelopen. Helaas was de schatkamer dicht, die normaal dus wel voor bezoekers open is. Ik heb uiteindelijk nog een ronde met Jeroen gelopen, om samen een beetje lol te hebben met de camera. We zijn tot de conclusie gekomen dat Jeroen een te klein hoofd heeft om Boeddha te zijn. Tsja, doe je niks aan.

Jeroen en ik besloten om snel even wat te drinken en aan de overkant zagen we een tentje met ventilatoren..TOP! Daar hebben we een verkoelend drankje genomen en daar kwam ik weer een beetje bij. Jeroen kan gewoon beter tegen de hitte, maar ook dit drankje deed hem erg goed. Met volle moed terug de hitte in om terug te fietsen naar de toko waar we het huurden. Hier was inmiddels één groot Chinees feest.. De verhuurdster vertelde me dat het Chinees Nieuwjaar is, waarop ik reageerde ‘Again?!’. Ze keek mij vragend aan. ‘From the day of our arrival it’s Chinese New Year, when does it end?’. Ze moest lachen. Ze legde mij uit dat de Chinezen de traditie hebben om eerst het oude jaar te vieren, dan even niks, en dan 1 dag het nieuwe jaar in te luiden. Aha, nou, dus nu was het écht oud en nieuw voor de Chinezen. Of wacht, nieuwjaar dus. Ik heb het idee dat de Thaise mensen het helemaal prima vinden; hoe meer feestjes, hoe beter. En ik geef ze geen ongelijk. Op de Chinese nieuwjaar markt hebben we dus ook gegeten en hebben we daarna bij de 7/11 eten ingeslagen voor in de nachttrein.

Bij het station hebben we nog een drankje gedaan met twee andere Nederlanders. Die kenden elkaar eerst ook niet, zijn elkaar in Thailand bij een tour tegen gekomen en komen ‘uut een dorrup’ die mijn oma geloof ik alleen maar kent, want mij zei het helemaal niks (en ben het dus ook alweer vergeten). Zo weinig bewoners vertelde ze, je kent elkaar niet, en komt elkaar in Thailand tot 2x aan toe tegen. Nou, dat vond ik ook wel bijzonder genoeg om ons in het reisverslag te verwerken 😉.

En de nachttrein naar Chiang Mai? Nou dat lieve kindertjes, dat is weer een heel ander verhaal.

Samenvatting voor de fans: Ayutthaya was heet, mooie ruïnes. Lotte heeft zadelpijn.