Het is hier zó mooi beneden, dat vind je hierboven niet.. Diep in de zeeeee, diep in de zeeee

25 februari 2019 - Ko Tao, Thailand

Om half 11 moesten wij ons melden bij het kantoor, waar we Patrick zouden meeten. Samen met hem gingen we de spullen halen om te kunnen duiken (pak, vest, ademautomaat, duikmasker, vinnen). Dit alles verzameld in een grote tas, konden we naar de boot. Daar was Mirka al, want zij had al een ochtendduik achter de rug. De boot was één van de grootste in de haven. We hadden een extra verdieping die overdekt was, waar we lekker konden zitten uit de zon. Begane grond stonden de gasflessen, waar we eerst alles hebben opgezet, zodat we bij aankomst meteen alles aan konden doen en de buddycheck konden doen. We zouden naar de ‘japanese garden’ gaan, wat een prachtig gebied zou zijn. Maar die hebben we niet bezocht. Vanwege stroming, of wat dan ook.. geen idee, maar we gingen naar Mango Bay, wat ook mooi moet zijn en daarna naar Twins.

Bij Mango Bay hadden ze allemaal stalen kubussen, waar je doorheen kan zwemmen. Natuurlijk vond Patrick een top idee om zo onze balans nog even uit te testen. Was wel leuk, en het ging super. Tot ik een harde knal van een gasfles hoorde. Ik dacht dat ik het was, dus dook meteen weer naar beneden. Ondertussen was Mirka alles aan het filmen. Nou, dat heeft dus nog wat oefening nodig leek mij. We gingen door naar de rots waar het koraal en dus vele vissen waren. Daar hebben we onze lijst kunnen aanvullen met zee komkommers, zee slakjes en Murenen. Dat laatste was wel echt heel bijzonder. Niet dat we ze gezien hebben op zich, want ze niet zeldzaam ofzo. Maar, we zagen er twee, bij elkaar en zaten niet in een grot, maar tussen koraal waardoor we ze in het geheel konden zien. En dat is dan wel weer zeldzaam. Voor de rest weer zoveel soorten onderwaterdieren gezien, daar zal ik jullie verder niet mee vervelen.

Na de duik klommen we weer aan boord, sloten we een nieuwe gasfles aan onze duikinstallatie. We konden naar boven voor een kopje thee/koffie en vers fruit. Na een uurtje pauze konden we naar Twins. Een andere baai waar twee rotsformaties waren, die op elkaar lijken; de twins. De eerste rotsformatie was tussen de 6 en 12 meter diep. De tweede rond de 12 en 18 meter diep. Daarnaast was een klein cirkeltje van stenen waar je niet in mocht, omdat daar in het midden clownsvisjes familie wonen. En weet je hoe het cirkeltje heet? Nemo! Geinig toch? 

Ook bij Twins waren hindernissen gemaakt, in vormen van een Dino, enorme inktvis en andere vormen die je kon gebruiken als hindernisbaan. Daar begonnen we, onder een tentakel van de inktvis door. Gelukkig ging dat wel goed 😊. We maakten de tocht naar het diepste gedeelte. Daar hebben we voor het meeste van de gedeelte tussen de 12 en 16 meter gezwommen, simpelweg omdat het daar het mooiste is. We zijn ook wel op 18 meter geweest, tenminste een poging tot. Ik kreeg namelijk rond de 17 meter last van mijn oren. Ondanks meerdere pogingen tot klaren en weer zakken naar 18 meter, lukte dit niet. Ik wilde het risico niet nemen, en wordt ook afgeraden. Ik had er vrede mee, want wat wij gezien hebben, was niet op 18 meter. We hebben twee ‘Giant groupers’ gezien. Dat is een enorme vis die je meestal tussen de rotspleten vindt. En wij vonden twee, op twee verschillende plekken. De eerste ging mijn lucht geloof ik wat sneller leeg. Wat een bakbeest is het, en hij heeft niet bepaald een pretbek.. sterker nog, de bek is een omgekeerde glimlach, met zijn mondhoeken dus ver naar beneden. Hij kijkt dus stront sacherijnig naar je. En daar genoot ik van. Ik vond het een geweldig beest om te zien. En toen vonden we er later nog één! Wat een geluk! 

In deze duik heb ik Patrick terug ‘geroepen’, omdat ik een Murene zag, die zijn plekje deelde met een grote vis. Ook heel apart om te zien. Deze duik heb ik ook een aantal eigen vondsten gedaan, waarbij ik met enthousiasme aan het gebaren was wat ik allemaal zag. Zo hebben we, wat we bij de vorige duik in een oogwenk zagen, dit keer uitgebreid naar een aantal ‘Angelfish’ kunnen kijken. Prachtige vis, die boven zijn oog een lichtgevende cirkel heeft (nou ja, het licht op in het licht), vandaar ‘angelfish’. We hebben veel gezien hoor, maar dit zijn even de hoogtepuntjes in de diepte van de zee.

En natuurlijk hebben we een bezoek gedaan bij de clownvisjes. 5 visjes, waarvan er 2 echt super klein waren. Grappig om te zien is dat ze zwart-wit leken voor een gedeelte. Dit komt dus door de diepte, en dat de eerste kleuren die je dan niet meer ziet door een tekort aan zonlicht rood-oranje tinten zijn. We gingen terug naar de hindernissen, waar we weer naar boven gingen. Je moet dus langzamerhand naar boven, en éénmaal een safety stop maken, waarbij je tussen de 4,5 en 5,5 meter 3 minuten stilligt. Dit viel mij heel erg mee om te doen. Ik vond dat gewoon best spannend om te doen, omdat dit echt voor je eigen veiligheid is, en je dus met je adem te snel kan stijgen.. dat is dus niet wat je wilt.

Maar 4 duiken in totaal goed gedaan, en Mirka was onder de indruk van mijn ‘spotting’ skills. Wat ik overigens niet heb vertelt is onze route naar de boot. Die lag namelijk niet aan wal. Wij moesten een zeer grote stap maken om aan boord te gaan van een boot, om vervolgens door 3 andere boten te gaan, waar uiteindelijk dan onze boot lag. Dit gold ook voor de terugweg, en moesten we zelfs op een autoband gaan staan die vastzat aan een paal, om aan wal te komen. Toch een partijtje spannend hoor, maar wel leuk. Aan wal onze duikpak opgehangen en de rest konden we in de tas laten liggen. Want, we gingen op onze laatste dag op het eiland twee ochtendduiken maken. Zo gaaf, als gecertificeerde meteen nóg twee duiken te doen. Zowel Jeroen en ik keken hier alweer naar uit. Wel moesten we hier kwart over 6 bij het kantoor zijn. Ai, vet vroeg op dus. Bij het kantoor kregen we een usb met alle foto’s en filmpjes van Mirka, echt heel bijzonder, omdat je normaal bij Pearl diving moet betalen voor foto’s. En wij kregen óók nog eens filmpjes. We waren zeer dankbaar.

Achteraf hebben we de filmbeelden van Mirka teruggekeken. En wat bleek? Ik zwom prima door de kubus. Jeroen kwam ook goed aanzwemmen, recht, op één lijn, vol met zijn gasfles tegen de bovenkant van de kubus aan. 

Na de duiken zijn we naar een coffee bar gegaan. Nu is dat in Nederland wel eens een risico. Namelijk, is het daadwerkelijk een plek om koffie te drinken? Maar in Thailand is een coffee bar, een coffee bar.. toch? Deze heette ‘Coffee Bar Natural high’. Wij dacht dat dit zo heette, omdat je een roteind voor naar boven moest, en op één van de hoogste punten van het eiland was. We bestelden twee Ice cappuccino’s, waarop de bediende iets vroeg wat we niet konden verstaan. Hij herhaalde zich en maakte een gebaar van roken. ‘O! Uhh No, we only want coffee!’. Haha, we stonden er even van te kijken. We durfden gelijk de ‘natural brownie’ niet meer te bestellen, die er erg lekker uitzag in de vitrine. Maar, het was wel echt een hele relaxte plek waar we lekker bij zijn gekomen. We voelden ons helemaal niet moe, iets wat wel normaal zou moeten zijn na het duiken. We voelden ons eigenlijk wel prima, en die ice cappuccino’s hier in Thailand.. nou dat kunnen ze wel hoor! Geen meerzoete troep, gewoon echte koffie, met geschuimde melk en ijs. Echt, heel erg lekker!

Na de koffie gingen we terug naar het hotel. Want, we hadden nog steeds onze zwemkleding aan, en we wilden naar een resort, die aan Mango bay lag, waar je een prachtig uitzicht schijnt te hebben. We gingen er op tijd heen. We hadden, uiteindelijk, een prachtig plekje op het terras, waar de zon langzaam onderging. De lucht is dan zo mooi. Naast het mooie uitzicht hebben we ook ontzettend genoten van het eten. Eindelijk konden we weer normaal eten, en dat hebben we dan ook goed gedaan. 

Bij dit resort hadden ze ook een zonnedek, die direct aan zee lag. Wat zaten veel hoger, en konden het dek goed zien. Dit bleek goed uit te komen, want er kwamen opeens 3 mannen met vuur spelen. Het leken wel ninja´s met wapens die in de hens stonden. Het was echt hypnotiserend om naar te kijken, maar vooral erg mooi. Dat hadden we toch maar even mooi mee gepakt.

Na de voorstelling moesten we weer terug naar de scooter. Mooi en lux resort, maar trappen maken kunnen ze niet. Na een stijle klim kwamen we al hijgend en puffend aan bij onze scooter, om onze weg te vervolgen naar ons toetje. Ja, die hadden we nog niet gehad en Patrick en Mirka hadden het over een plek waar héél erg lekker ijs was.. Nou, lang verhaal kort. Dit leek verdomd veel op mcflurry, en het viel nog tegen ook.. Ik heb het niet eens op gegeten. Ja.. zo erg was het.

Maar, lekker terug racen naar onze kamer, om lekker op tijd te gaan dutten. Vroeg op voor duik 5 en 6.

Samenvatting: twee duiken vanaf de boot. Hindernisbaan en onderwaterleven. Royaal uit eten geweest. Vuurspelers gezien. Ijsje was niet lekker.

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl