Spetter, pieter, pater, we gaan weer in het water!

Vroeg op, ruim op tijd bij het kantoor, waar we al gauw door konden onze spullen halen voor de duik. Er ging met ons ook een Franse dame mee, en Mirka ging ons begeleiden. We hadden immers nu ons certificaat. Met zijn viertjes als groepje dus. Gezonde spanning, maar we hadden alle vertrouwen dat het goed zou komen. Weer aan de haven over allerlei boten en eenmaal aangekomen onze spullen klaarzetten. 

Doordat het volle maan was, is de stroming heftiger. Ze gingen dus kijken of de planning van de twee plekken door konden gaan, in verband met te heftige stroming en zicht. Maar, de planning kon doorgaan. We startte bij Green Rock. We hadden hier niet zo veel informatie over gehad, maar het moest een prachtige plek zijn. Eenmaal uit de boot gesprongen zwommen we naar de boei om af te dalen. Daar begon het meteen al goed; ik zag een formatie van iets… doorzichtigs.. Ik kon niet helemaal plaatsen wat het was. Ik dacht eerst iets van vissen eieren ofzo, maar toen ik in de gaten had wat het waren, wees Mirka ook enthousiast naar ze, en gebaarde dat het inktvissen waren! O wat tof! Die zijn daar zeer zeldzaam, en zie je bijna nooit bij daglicht. Nou, dit beloofde een interessante duik te worden. We daalden af en merkten dat het zicht niet al te best was. Jeroen en ik waren zeer gefocust op de diepte, omdat wij niet lager dan 18 meter mogen. En dit was hier wel mogelijk. We vonden dat het wel erg lang duurde voordat we iets zagen.. we zagen alleen maar zand. Het bleek dat Mirka verdwaalt was. Oké, rustig blijven dacht ik. Maar baalde wel, want ja.. Je weet dat je maar een bepaalde tijd onder water kan blijven. We moesten naar boven met safety stop om te kijken waar we waren en daarna weer naar beneden. Mirka voelde zich ontzettend schuldig en vond het echt heel lullig voor haar. Maar, we hebben toch nog een duik van ruim een half uur kunnen maken, waar ik een Murene zag zwemmen dit keer! Mirka was al een stuk verder, dus moest mijn best doen haar aandacht te krijgen, maar uiteindelijk heeft ze het ook kunnen zien. Ze gaf na de duik ook aan de Francaise aan ook goed op mij te letten, met weer heel wat veren in mijn reet over hoe goed ik kan spotten. Haha, ja, ik vind het leuk om te doen. We hebben mega veel triggerfish gezien, waarvan één ver onder ons dook. Blijkbaar omdat de afstand groot genoeg was vond de triggerfish het prima, maar dat was wel spannend. Die beesten zijn indrukwekkend groot, maar prachtig om te zien. 

Tijd vloog nu natuurlijk nu voorbij, maar toch nog kunnen genieten. Nadat we aan boord waren van de boot en onze spullen klaar hadden voor de tweede duik, stond het ontbijt al voor ons klaar. Thais ontbijt. Normaal zou ik dit rond dit tijdstip écht niet wegkrijgen, maar dit ging er heel erg gemakkelijk in, Jeroen was onder de indruk van mijn lege bordje. 

De tweede duik van deze dag was weer bij Twins. Daar waren we al geweest, maar aangezien je bij elke duik weer wat anders kan ontdekken, maakte het niet uit. We hebben dus ook een pijlstaart rog gezien, die lag rustig in een rotsspleet. Indrukwekkend groot was hij, met blauwe vlekjes. Ook hebben we een hele aparte zeester gezien, die op een heerlijk kussentje lijkt, maar dat dus niet is. Het is een zeester.. èèèèn om mijn reputatie hoof te houden, zag ik wéér een Murene, dit keer erg goed verscholen en goed gecamoufleerd. Ik gebaarde naar Jeroen, en achter hem zat een instructeur, die gelijk zijn hele groep erbij haalde. Mirka keek om en zag de heisa, waarop ik gebaarde dat ik een murene zag. Moest zij en de Française achteraan aansluiten, wat een gedoe was, voor één murene, maargoed. Ook nu weer waren er ontzettend veel angelfish, en hebben we weer genoten van het uitzicht in de zee.

Bij het opstijgen gebaarde Mirka dat ik op dezelfde hoogte moest komen. Dat deed ik, maar toen ging mijn duikcomputer af! Ik schrok mij de pleures, te snel op gestegen, dus nu móest ik een 3 minuten safety stop maken, waarbij ik echt niet verder moest stijgen. Even geschrokken, maar uiteindelijk dus goed afgelopen. Ik kon mij vasthouden aan een touw, wat ik dit keer maar wel heb gedaan, van de schrik. Dan wist ik tenminste zeker dat ik niet te veel opsteeg. Tijdens het wachten zagen we nog een school vissen boven ons zwemmen, wat leek op een organische versie van een fluit.

Toen was het alweer voorbij. Maar het was nog maar 11 uur in de ochtend. Lekker de tijd om ergens wat te gaan lunchen en te gaan shoppen. Nadat we wat gekocht hadden vonden we het tijd om af te koelen. We gingen naar het privéstrand van het hotel en hebben daar een tijdlang gesnorkeld. Heerlijk, en zelfs een baracuda gezien! Ook een krabbetje in een schelp en een vis die uit een holletje schelpjes eruit aan t halen was. Alsof het een grote schoonmaak wilde houden.

Na het snorkelen zijn we ook nog even gaan dobberen in het zwembad. Met een prachtig uitzicht. Jeroen kwam op het idee cocktails te halen, die we in het zwembad mochten opdrinken. Zoo, dat was echt even ontspannen en relaxt. Na de cocktails en het dobberen hebben we nog even in de zon gezeten om op te drogen en gingen we ons klaarmaken voor het uit eten. We wilden eerst aan de kust, maar uiteindelijk kwamen we uit bij een tentje, die blijkbaar gerund werd door een Australiër. Die zat zelf ook aardig te genieten van zijn bier voorraad, terwijl hij de dames af en toe hielp in de bediening. Het was een aparte vent, maar het was wel gezellig en goede muziek. Nadat we ons buikje rond hadden gegeten zijn we terug gelopen naar het hotel. We hadden namelijk voor het uit eten onze scooter terug gebracht. Onze laatste avond in het enorme bed. We hebben weer ongelofelijk lang geslapen. Wel op tijd eruit om 9 uur uit te checken, want we moesten een boot halen.

Samenvatting: we hebben twee extra duiken gedaan. We hebben maximaal ontspannen en genoten op het eiland Ko Tao