aan alles komt een eind..

Ons laatste ontbijtje. Met gebakken eitjes en spek, toast en lekkernijen hebben we nog even volop genoten van het onbijt op Ko Tao. Dat uitzicht verveelt niet hoor! We waren op tijd bij de receptie om uit te checken en werden door een vriendelijke man met de auto van het hotel naar de boot gebracht. Daar moesten we zeer op tijd voor de tickets, om vervolgens ruim een half uur te wachten op de boot. In de boot heb ik, ongelofelijk maar waar, geslapen. Ongelofelijk, omdat we al ruim 9 uur hadden geslapen, en ik nog even 2 uurtjes erbij heb gepakt. Eenmaal bij Shamphon aangekomen stond onze bus naar het treinstation al te wachten. Onze trein ging die dag pas laat in de avond, maar dan konden we wel alvast onze tassen daar kwijt en onze tijd verdoen in het centrum van Shampon. Het is niet echt het toeristisch gedeelte van Thailand, dus we besloten naar een shopping mall te gaan, met airco. Daar hebben we geluncht, een soort Thaise tapas en hebben we ergens anders nog een royaal ijsje gehaald. 

We gingen vervolgens naar een andere shopping mall.. waar ze op de eerste verdieping een arcade hall hadden. Een groot scherm vulde het spel van: Raging Rabbits. Tsja, als je het niet kent weet je niet wat je mist. Het zijn hysterische, schreeuwende konijntjes, waarbij je allerlei gekke spelltjes mee kan doen. En dit spel was wc ontstoppertjes schieten op gemene raging rabbits. Jeroen en ik hebben muntjes gehaald en de grootste lol gehad met dus die konijntjes, maar ook één of ander raar spel waar we geen woord van konden verstaan en tegen elkaar allerlei verschillende spelletjes moesten uitvoeren. Daarna heeft Jeroen nog een zombiespel gedaan, waarbij je de zombies moest doodschieten. Blijkbaar is dat leuk met een gillende vrouw naast je die zich elke keer kapot schrikt als zo’n zombie op je af komt. Verschrikkelijk zeg. Maar, het was wel ontzettend gezellig om even samen los te gaan in de arcade hall. 

We zijn daarna naar starbucks gegaan, zodat ik weer wat kon tikken voor het reisverslag. Ik had koffie uitgekozen waar oa ‘white chocolate’ in zat.. Nou dat kan niet misgaan zou je zeggen.. Nou in Thailand wel. Ze hebben daar iets met zeewier. Dat pleuren ze echt overal in. En dus ook in je heerlijke koffie.. Ik vind het echt niet te nassen joh. Ik kreeg het niet weg. Daarnaast dacht ik dat het warme koffie zou zijn, en dat was het ook niet. Jeroen heeft het uiteindelijk voor mij weggegooid en toen heb ik gewoon een veilige cappuccino gehaald. Nadat we daar weer wat tijd hadden vertoefd, zijn we nog wat in Shampon gaan rondlopen, om te kijken of we nog wat tegen kwamen. Niks tegen gekomen. Dus na een tijdje lopen was het alweer tijd om te eten en zijn we ergens heen gegaan waar héél veel locals waren; een pizzaria. Oké, de pizza was echt heel erg lekker hoor, maar toen we buiten kwamen had ik persoonlijk wel een beetje spijt. Er was een hele nightmarket, gezellig druk en een eten.. ohh het rook zo lekker, maar wij zaten zó vol.. 

Super vroeg, omdat we niks meer te doen hadden, zijn we naar het station gegaan en hebben we onze tassen gehaald. Op het station hebben we nog gekaart, waar ik Jeroen dik heb ingemaakt met pesten. Nadat we dat zat waren hebben we nog wat filmpjes gekeken op Jeroen zijn telefoon en hebben we zo een beetje de tijd proberen te verdoen daar. We hadden weer een oude nachttrein, en dit keer heb ik boven geslapen. Een nieuwe beleving want het is twee keer zo smal en spontaan draaien in bed zit er dan niet echt in. Je voelt ook de trein veel meer deinen. Maar, zoals jullie misschien wel hadden verwacht.. ging het prima en heb ik gewoon goed geslapen. 

We kwamen vroeg in de ochtend aan en zijn meteen met een taxi naar het hotel gegaan. Helaas konden we onze kamer niet in. Dus, tassen achter gelaten en naar het Paleis gegaan. Je weet wel, waar je lange broeken aan moet enzo. Je lacht je rot hoor. Rondom het paleis krijg je van locals gelijk op je kop “short pants! NO GOOD! YOU NEED LONG PANTS” om vervolgens opgelicht te worden met hele goedkope broeken waar je veel voor moet betalen. Maar, Jeroen had zijn afritsbroek aan en ik had mijn outfit in de tas. Goed voorbereid dus dit keer. Het jammerlijke van die regels is, is dat het echt veel te heet is joh. Ik had een lange legging aan, met kant aan de zijkant. En je schouders moeten bedekt, dus ook een t-shirt. Pfff, we hoopten dat het t allemaal maar waard was. De drukte daar.. is echt niet normaal. Je kijkt je ogen uit en tegelijkertijd wordt je teleurgesteld dat je nergens in mag en dat ze een hoop aan t verbouwen zijn. Je leest allemaal prachtige dingen over de binnenkant van een gebouw en vervolgens kom je er daar dan achter dat je dus niet binnen kan. Beetje jammer was dat wel. Wel waren er, in de overdekte gangen, allemaal muurschilderingen. Echt prachtig om te zien. De tempels, en alles wat er binnen dat paleis is gebouwd is ook ontzettend bizar hoor. Het glinstert om je oren, en als het niet glinstert, is het van porselein en super gedetailleerd. Erg mooi allemaal.

Nadat we het beeld van Jadesteen hadden gezien en ons echt de übertoerist voelde (je loopt letterlijk als een kudde naar binnen, kijkt en loopt weer naar buiten) zijn we wat sneller door de rest van het gebied gelopen. We liepen in de volle zon, en dat is gewoon écht te heet. Bangkok is wat dat aangaat echt een hele andere hitte dan Ko Tao, of Chiang Mai. Je wilt gewoon alleen maar in de schaduw vertoeven en af en toe kunnen afkoelen in de airco. Nadelig is wel dat de mensen daar de airco zó koud hebben staan, je er ook weer ziek van kan worden. Ze heb ik nu al een paar dagen een kuchende man, die dus last heeft van die grote overgangen.

12 uur waren we het paleis weer uit. We zijn wat gaan lopen en kwamen in een overdekte markt terecht, waar men allemaal Boeddhabeelden verkocht en heel veel soorten beelden van piemels.. echt opmerkelijk veel. Asbakken gevormd van blote mensen, Piemels die samen een mensje vormen, piemel sleutelhangers.. Tussen de heilige Boeddhabeelden, heel veel piemels. Tjsa, je moet het maar mooi vinden om in je woonkamer te zetten. Wij kwamen de markt uit en vonden een klein tentje waar we voor Thaise standaard goedkoop, maar heerlijk lokaal hebben gegeten. De man die daar bediende en vermoedelijk ook de eigenaar was, liep er rond als een kip zonder kop. We zaten op de eerste verdieping en op de tweede verdieping was de keuken. Hij rende constant op en neer en ondertussen was hij allemaal bevelen naar de bediening aan t roepen. We hadden er geen last van, maar het was wel een bijzonder tafereel om van een afstandje te bekijken. Na de lunch waren we er klaar voor; we hebben vaak allerlei leuken dingen gezien die we wilden kopen, maar niet hebben gedaan. Nu was het moment om dat wel te doen en hebben goed zitten onderhandelen. Leuke spullen voor onszelf, maar ook cadeautjes kunnen kopen. 

Een leuk moment was een vrouw die ik op Ko San Road vaak zag lopen met van die zelf gemaakte armbandjes met je naam erop. Ik heb haar nog nooit wat zien verkopen, en het leek mij wel leuk om een armbandje door haar te laten maken. Ik zag haar weer lopen en heb haar meteen aangesproken. Ze vroeg erg veel, en toen ik de helft voorstelde, ging ze meteen akkoord (wat men meestal écht niet doet..) Ik heb er eentje laten maken voor Glenn. Ze was binnen een mum van tijd klaar, en ze lachde van oor tot oor toen ze het geld ontving. Ze was zó blij. Het was aandoenlijk. Misschien was het voor haar heel veel, maar voor ons wat het echt niets.. Later kwam ze weer langs toen wij nog een drankje aan het doen waren en ze zwaaide enthousiast naar ons. Ik wilde er nog eentje laten maken, maar kon haar toen niet meer vinden. Stom, had het natuurlijk meteen moeten doen, maar bedacht mij dit dus te laat.

Na al dat shoppen zijn we terug gegaan naar ons hotel. We zijn eerst maar gaan eten, wat uiteindelijk steengrillen op zijn Thais werd. Je kan het ook BBQ-en noemen, omdat het op een soort stalen, goudkleurige, bollen schaal was. Rondom werd water gedaan, waar je dus weer dingen in kon koken. Het was wel lachen om te doen, en we werden door het personeel goed in de gaten gehouden of we het concept wel begrepen :P. Na het eten zijn we naar het hotel gegaan. Een heerlijke kamer met een enorme douche. Dat was echt even lekker en hebben ons helemaal opgedoft voor de laatste avond in Thailand. We gingen naar ‘Above eleven’. Een rooftop bar op 32 hoog. De taxi’s wilden opeens niet meer op de meter, en we hebben een heel stuk gelopen tot er eindelijk een hele leuke taxi chauffeur ons daarheen gebracht heeft. 

We hadden geen idee, maar blijkbaar moet je daar van te voren reserveren. We hadden dus geen plekje op het dak, terwijl er wel plekken vrij waren.. maarja.. het was gereserveerd hè? We hebben daar één belachelijk duur drankje gedaan en hoewel een Amerikaan ons zijn reservering had aangeboden omdat hij er geen gebruik van ging maken en ons aan de serveerster hoorde uitleggen dat we onze laatste avond van onze huwelijksreis goed wilde vieren en ons excuseerde dat we niet hadden gereserveerd, zijn we toch weg gegaan. Ik heb hem natuurlijk nog vriendelijk bedankt voor het aanbod, maar het was daar echt.. Classy trassy.. Ouwe mannen met geld, Thaise jonge vrouwen en voor de rest vrijgezelle vrouwen die karig gekleed waren, op zoek naar de rijke mannen geloof ik. Jeroen en ik voelde ons niet op ons gemak. We waren ook niet de enige. Toevallig was er een stel, die zich ook ontzettend hadden opgedoft en sjiek eruitzagen, besloten dat dit ook niet voor hen was weggelegd. Ook zij zeiden dat ze het ongemakkelijk vonden. 

We zijn vervolgens naar een bar gegaan waar je een trap vol met klimop naar boven moest. Daar hebben we gezellig gezeten en wat drankjes genuttigd. Het was goed zo. We hebben gekletst over wat we mooi vonden, wat we zo weer over zouden willen doen, wat we het leukste vonden, maar ook wat we absoluut niet gingen missen aan Thailand. Uiteindelijk is het ook wel weer fijn om naar huis te gaan. De dagen vlogen voorbij, en we hebben ook echt momenten gehad dat we langer ergens wilden blijven, maar nu we wisten dat we de volgende dag op het vliegtuig naar huis gingen, was het ook wel prima zo. We zijn met de metro naar het hotel gegaan en hebben daar diep maar kort geslapen. Vroeg op, om op tijd op het vliegveld te zijn.

Bij deze willen we nogmaals iedereen bedanken voor dit prachtige huwelijkscadeau. We waren er aan toe, we hebben ongelofelijk veel kunnen doen, en we hebben vooral ontzettend genoten van het land, van de mensen van de dieren, maar ook ontzettend van elkaar. Het is misschien gek om na anderhalf jaar na je huwelijk nog op huwelijksreis te gaan, maar het voelde alsof we weer konden nagenieten van alles, en de reis was voor ons een goede uitvlucht voor het drukke leven wat we nu hebben. 

Het was een reis om nooit te vergeten. Ik hoop dat jullie met de reisverhalen een beetje hebben kunnen mee genieten en het leuk vonden om te lezen. Zo niet, scheelt mij dit weer voor een volgende grote reis :P. 

Samenvatting: Dag Ko Tao, Hallo Shamphon, dag Shampon, Hallo Bangkok. We gaan de hitte niet missen, we hebben genoten.