De blaadjes zijn altijd groener, in andermans zeewierwoud

Na een lekker nachtje in ons veel te grote bed..wat stiekem best fijn was, aangezien het veel te warm is om tegen elkaar aan te liggen.. gingen we naar het restaurant voor het ontbijt. Het was een uitgebreid buffet, met croissantjes, bananen cakjes, toast, thais eten (gebakken rijst, noodles), Engels ontbijt, salade mogelijkheden (wat ik nu natuurlijk niet meer durfde te eten..) en vers fruit. Uitgebreid dus. O! En je kon vers je eitje laten bakken op de manier die jij wilt. O! en je had melk met cornflakes of choco pops..en yoghurtjes. Koffie en thee natuurlijk, sapjes.. Goed, uitgebreid dus.

Nadat we onze eigen selectie hadden gemaakt gingen we aan een bar zitten, met uitzicht op de zee. En dat was een goede keuze. Onder ons in de zee zagen we ongelofelijk veel visjes. Wij zagen vooral, zoals wij ze benoemt hebben; zebravisjes. Deze waren..zwart-wit gestreept, precies. Deze moet je altijd voorrang verlenen als je ze in de zee tegenkomt, wist je dat?

Nou in ieder geval, wij genoten van het uitzicht en begonnen al helemaal enthousiast te worden over het duiken. Want, als we nu al zoveel vis zagen, wat zouden we dan allemaal gaan zien ónder water?!

Na het ontbijt liepen we door naar beneden, naar het privéstrand. Daar stond Patrick al ons op te wachten. Patrick hadden we de dag daarvoor al aangesproken, toen we hem bij de duikschool zagen staan. We vroegen ons namelijk af hoe laat we ons moesten melden omdat we daar geen idee van hadden. Maar zoals je misschien bij duikers op een warm eiland kan verwachten, was dat allemaal heel flexibel. Patrick werd dus onze duikinstructeur met 36 jaar duikervaring op zijn naam. Het was een Fransman. Gelukkig een vriendelijke, rustige Fransman (hij zegt zelfs zelf dat sommige Fransmannen écht verschrikkelijk kunnen zijn ><) met een dosis humor. De klik was er meteen en dat is natuurlijk wel fijn, aangezien we iets gingen doen waar best wat risico’s aan verbonden zit. Bij Patrick stond ook een vrouw. We werden aan haar voorgesteld en Patrick vertelde dat zij net twee weken haar certificaat had gehaald om gecertificeerde duikers onder water te begeleiden. Zij zou Patrick assisteren, voor eventuele vertaling. Zij bleek Nederlands! Zo, dat was onverwacht, maar wel heel fijn. Met al die termen uit de duiktheorie, vond ik het af en toe wel fijn om even in het Nederlands te dubbel checken of ik het nou goed begreep. Hele leuke, en vriendelijke meid die nu twee maanden met haar man en dochter van 3,5 jaar in Thailand verbleef. Het bevalt hen zo goed, dat ze, als ze terug gaan naar Nederland, gaan beslissen of ze in Nederland blijven, of terug gaan naar Thailand om daar te gaan wonen en werken. Dit is dan ook zeker niet de eerste keer dat Mirka, zo heet ze, naar Ko Tao is geweest. De meeste duiken die zij op haar naam heeft staan heeft zij rondom Ko Tao gedoken. 

Onze duikschool volgt niet het programma van PADI, maar SSI.. SSI, uit Duitsland, en dat is geen grapje. Het fijne is dat SSI een app heeft waarbij we de theorie dus al van te voren konden lezen en de testen konden doen. Dit maakte het dat onze theorieles werd ingekort en alleen de zeer belangrijke dingen werden herhaald. Dat was alsnog uitgebreid en taai hoor, maar daarom des te fijner om nog even uitgelegd te krijgen en goed door te nemen. Onze theorietest van 50 meerkeuzevragen was dan ook zo gedaan en we hadden maar een paar foutjes, waaruit bleek dat we wel de theorie snapte, maar de vraag een beetje krom was geformuleerd. Lekker begin dus en Patrick was zeer tevreden.

We mochten pauze houden om te gaan lunchen en na de lunch begon de praktijk. We moesten alle spullen passen , zoals het luchtvest, duikpak, vinnen en masker. We kregen alle spullen om zelf te leren hoe je jouw gasfles aansluit op je adem apparatuur, en natuurlijk alle stappen die je moet nemen om een veilige duik te kunnen maken. Jeroen en ik zijn elkaars buddy´s. dat houdt in dat je elkaar nog dubbel checkt dat alles werkt en goed is aangesloten etc. terwijl je dus een loodriem om hebt, een duikpak aan, een vest waar lucht in en uit kan en je gasfles aan vast zit, was dit al best een beproeving in de hitte. We waren dus allebei heel blij dat we de zee in mochten. Lekker fris.. Nou, 29 graden was het water.. Gewoon warm! Wel was het heel lekker om gewichtloos te zijn met als die zooi aan je lijf. We moesten dus allerlei oefeningen doen onder water. Dit ging eigenlijk heel vlot, want zoals Patrick het zei; ‘we did it easy’. Patrick zei dat hij al zin kreeg in morgen, want dat moest een eitje worden. Nou, dat was best fijn om te horen. Het ademen onder water blijft wel een gek dingetje hoor, vooral als je zakt en je mond net onder water gaat is het toch gek om in te ademen zonder dat je een slok zeewater inneemt. Nee van duiken krijgen je vooral een droge mond vind ik.

In de middag waren we klaar en spraken we af om 10.30u de volgende ochtend onze eerste en tweede duik te gaan doen, vanaf het strand. We gingen terug naar onze kamer om ons daar even op te frissen. We waren allebei nog ziek, maar Jeroen voelde zich wel al stukken beter. Jeroen ging de scooter halen, want moest met de verhuurder achterop op de scooter naar de verhuurwinkel. Dat werd wat lastig met drie personen, dus ik bleef achter bij de receptie. Jeroen kwam terug met een blauwe scooter, die duidelijk een stukje sterker was dan Ladybug. Samen gingen we nog even terug, want we hadden geen helmen gekregen. Ook deze hadden we net zo goed niet hoeven te vragen, maar ja, beter iets dan niets denk ik dan maar. We vroegen aan de verhuurder of hij nog tips had voor uit eten. Hij verwees ons aan een ander gedeelte van het eiland, niet al te ver weg met de scooter, maar waar je de scooter wel voor nodig hebt. Nou, komt goed uit dan. Wij reden erheen en het was een goede tip. Er was een hoofdstraat aan restaurants en allerlei zijstraatjes met restaurants en Thaise massage salons. We zijn uiteindelijk naar de ‘de Hungry Hippo’ gegaan. Dit was een burgertent. Niet Thais dus, maar we hoopten dat het westerse eten onze magen wat zou kalmeren. Zo, we hadden beiden een hamburger besteld en die was een partij lekker! Daarnaast had ik verse limoen sap met ijs, wat met die hitte echt heerlijk is. We hadden één portie patatjes erbij besteld, maar de burger was meer dan zat! 

Propje vol hebben we nog wat rond gelopen, en zagen we dat er langzamerhand ook clubs open gingen, voor de feestbeesten van het eiland. Ook hebben we prachtige travestieten gezien, die reclame aan het maken waren voor hun show. Zo mooi, Jeroen had niet eens in de gaten dat het mannen waren. Hij vond ze gewoon nogal opgedoft voor het uitgaan, haha!

Daarna zijn we weer terug naar onze kamer gegaan en hebben we lekker in bed series gekeken; Wie is de Mol? En Luizenmoeder. Weer als een blok geslapen, en behoorlijk lang. Waarschijnlijk door de oefeningen onder water, die op zichzelf niet vermoeiend zijn, maar alles bij elkaar waarschijnlijk wel.

De volgende ochtend weer ontzettend genoten van het ontbijt met het uitzicht op de visjes. We waren er helemaal klaar voor om te gaan duiken. Met gezonde spanning gingen we naar het strand waar we alles moesten klaarzetten om te gaan duiken, buddycheck en.. gaan! Vanaf het strand het water in. We moesten nog even een testje doen met kompas navigeren, wat erg simpel was en konden daarna aan het ´echte´ duiken beginnen. We zijn op een bescheiden 8 meter diep geweest. Niet echt diep, maar dit was blijkbaar een bewuste keuze van Patrick. Waarom? Nou, dat ga ik jullie uitleggen. 

Niet alleen met je luchtvest en lood controleer je je balans in het water. Je laat namelijk je luchtvest leeglopen, waardoor je zinkt. Maar je longen, hebben wat dat aan gaat ook invloed op de hoogte of diepte onder water. Als je inademt, ga je naar boven en uitademt naar beneden. De eerste 10 meter heeft dat het meeste invloed, daarna wordt de druk groter, heb je minder long inhoud dus minder invloed. Als je dus heel diep inademt, ga je dus omhoog. Èeèèn, dat gebeurde nogal vaak bij ons. Dat is echt bloedirritant, als je het idee hebt dat je normaal ademt. Maar, dat deden we blijkbaar dus niet. Het was dus zo nu en dan nogal wat geklungel. Buiten dit, was het echt genieten. Bijna een uur zijn we onder water geweest en hebben we een hele lijst aan vissen en koraal gezien. Het is echt prachtig daar onder water. Ik ben ook echt onder de indruk hoe gemakkelijk het Jeroen af lijkt te gaan. Ik heb namelijk tijdens de middelbare school wel wat proeflesjes gedaan, waardoor ik al wat dingen kon. Voor Jeroen is echt alles voor het eerst, en zo kwam het echt niet over. Wat ik leuk vond, is dat je onder water niet kan praten, maar nog steeds kan communiceren. Van te voren had Mirka aangegeven welke vissen we eventueel konden gaan zien en wat de gebaren daarvoor zijn. Ze gaf van te voren aan dat we dit nooit allemaal in één keer hoefde te onthouden, maar, we hadden geen problemen met de gebaren. Ik zag overal van alles en nog wat, en wist aan Jeroen en instructeurs prima duidelijk te maken wat ik allemaal zag. Ook Jeroen begreep de gebaren. Zo nu en dan draaide Patrick zich om, buiten dat hij ons vaak in de gaten hield, om iets aan te duiden. Zo zag hij een triggerfish. Best een grote vis die je letterlijk niet in de weg wilt zwemmen. Deze beesten zijn nogal wat territoriaal, en als je boven hen zwemt, willen ze je nog wel eens aanvallen. Ze hebben een harde bek en daar zouden ze je dus mee kunnen verwonden. We zijn er dus lekker rustig langs gezwommen. 

Ook de tweede duik was vanaf het strand en hebben we veel gezien. Mijn favoriet was de Parrotfish (die je aanduidt als een hand voor je oog, alsof je een ooglapje hebt 😊) Parrotfish hebben een harde bek die, als hij op je af komt zwemmen, lijkt alsof hij aan het giechelen is. Ze zijn er in veel verschillende kleuren, maar vooral een lichte blauw en paars, die bijna licht lijken te geven. Ik vind ze erg mooi, en daarnaast zijn zij het minst schuw. Je ziet ze dan ook erg veel daar. Jeroen en ik zwommen dit keer hand in hand. Dit vonden we nogal gemakkelijk, want als we iets wilde laten zien, hoefden we alleen maar te knijpen in elkaars hand. 

Daarnaast zagen we ook veel butterfly fish. Meestal zie je ze met zijn tweeën; deze vissen blijven hun hele leven bij elkaar. Schattig, maar het treurige is, dat als één overlijd, de ander dus de rest van zijn of haar leven alleen is. Ja goed, dat vind ik dan treurig. Bij de tweede duik zagen we ook anemoonvisjes. Niet zoals Nemo, deze waren meer roze met wit. Maar net zo schattig, en super leuk om ze zo in dat zachte koraal te zien en dat je dan af en toe ze eruit ziet komen.

We waren achteraf gezien niet echt indrukwekkend diep geweest, wat ons eigenlijk wel verbaasde, maar Patrick gaf aan dat dit de volgende dag wel goed zou komen. Met de twee duiken vanaf de boot. We waren onder de indruk dat we met maar 8 meter diep zó veel al hadden gezien. En opgelucht dat we het beiden ook echt erg leuk vonden om te doen.

Daarnaast had Mirka haar fototoestel mee genomen. Ze hoorde namelijk van Jeroen dat het onze huwelijks reis is, en was dus van mening dat dit vast gelegd moest worden, als mooie herinnering. Helemaal top vonden we dat! Bij de derde en vierde duik heeft ze gefilmd en foto’s gemaakt, ook erg leuk om terug te zien!

Van Mirka hadden we een tip gehad voor het uit eten, waar we die avond heen zijn gegaan. Tot Jeroen zijn verbazing hadden ze geen bier! De vrouw wees naar de koelkast met karton achter de glazen deur.. Uhm, oké? Geen idee wat er dan wel in zat, maar het leek alsof ze het voor ons verstopte. Dat was ook een beetje zo. Blijkbaar was een boeddhistische feestdag. Blijkbaar niet zo’n leuk feest, want er mocht die dag geen alcohol genuttigd worden. Of verkocht worden blijkbaar. Hier kwamen we na het eten achter, toen we naar de supermarkt gingen en we hetzelfde tafereel zagen in de koeling, maar nu ook met een briefje ervoor met uitleg. Jammer, we vonden wel dat we het verdiend hadden na twee succesvolle duiken. We hebben nog een stukje over het strand gelopen en daar kwamen we een handbuikzwijn tegen! Hij lag lekker languit op het strand en heb haar nog even geaaid. Ik heb namelijk een zwak voor varkentjes 😉. Dat kon Jeroen natuurlijk niet tolereren, mijn interesse voor andere varkentjes, dus gingen we snel weer terug naar onze kamer, waar hij mij gelukkig weer helemaal voor zichzelf had :P.

Samenvatting: Duikbrevet bíjna binnen.