De reis naar Bangkok, Thailand.. Zo.. Heb je effe?!

De dag begon prima. Zondagavond zijn we bij mijn ouders wezen eten en lieten ze weten dat zij ons naar het vliegveld wilden brengen. Chill, kunnen we wat langer slapen en nog gezellig ook. Rond 9 uur stonden ze voor de deur met mijn neefje Glenn achterin. Ik begon aan Glenn uit te leggen dat ik en ome Jeroen naar Thailand gaan, een land hier ver vandaan waar Olifanten wonen. Maar ik had natuurlijk kunnen weten dat Glenn dit veel beter wist. Nee Tante Lotte, Olifanten wonen op een boerderij en daar hoefde hij geen foto´s van. Hij wilde een foto van apen op de boerderij. Oké Glenn, ik zal kijken of het lukt.

Onderweg plagerijtjes van mijn ouders, omdat ik toch wel zenuwachtig was. Van je ouders moet je het hebben hè? 

Op het vliegveld onze tassen afgegeven en afscheid genomen van mijn ouders en Glenn. We dachten meteen door de Gate te gaan, maar moesten specifiek bij Gate D zijn, waar vervolgens allemaal mensen uit verschillende gates bij de douane weer samenkomen.. Tenminste, zo leek het.

Jeroen en ik hadden trek, ik honger want had niet echt ontbeten, dus natúúrlijk hebben we nog even poffertjes gegeten..lekkerrr

Nou en toen de vlucht.. We gingen met Aeroflot, Russische vliegmaatschappij. Maatschappij die vind dat de lucht van mij is (oké, hun spelling is niet helemaal correct maar dat is hen vergeven) moet alleen maar goed zijn toch? Overigens, Jeroen vertaalde het naar ‘de windjes van lot’.. Wat op zich ook wel toepasselijk was na de bruine bonen soep van mam.. 

We waren allemaal op tijd in het vliegtuig, dus klaar om te gaan toch? Nou, blijkbaar niet. We zaten er een tijdje zonder te weten waarom we maar niet vertrokken. Het bleek dat er iets moest ontdooien van het vliegtuig. Dat heeft ruim 40 minuten geduurd. En wauw, op zo’n vlucht naar Moskou maak je van alles mee. Een man die tijdens het stijgen (en ik bedoel écht opstijgen..) gewoon even gaat staan.. Een hele gespierde ‘op een afstand stoer uitziende’ man die dichtbij toch overduidelijk mascara en lippenstift op had. Begrijp me niet verkeerd dat moet hij natuurlijk helemaal zelf weten, maar ik moest toch even twee keer kijken omdat ik dat toch niet zag aankomen. Ook als er specifiek werd omgeroepen om te gaan zitten met de gordels om, voelden mensen zich toch vrij om dan even een wandelingetje te gaan nemen in het vliegtuig. Wel hebben we Bohemiam Rhapsody en heb ik een stukje film gezien over een waar gebeurd verhaal. Het is een vrouw die zelf het allerliefst opera zangeres wilt worden, maar al erg snel in de film hoor je, dat dit niet voor haar weggelegd is. Toch gaat haar man er volledig voor om opera´s te regelen en dat mensen van hoge komaf komen en haar steunen. Het is een bizarre en echt grappige film, al had ik moeite dat ik het af en toe moest aanhoren via mijn oordopjes..gevalletje heftig. De film heet ´Florence Foster Jenkins´. 

De landing was hooguit spannend te noemen.. We konden met een camera van t vliegtuig meekijken en zagen hoe de landing werd ingezet. Ik geloof dat het een beetje glad was in Moskou, want zowel op beeld als het gevoel van het zitten in het vliegtuig was dat hij behoorlijk uitwijkte, en nog net binnen de baan bleef rijden terwijl hij uit alle macht weer probeerde rechtuit te komen. Jeroen zette voor zijn eigen gemoedstoestand zijn schermpje uit en hij was niet de enige.. maar geland, de kou in waar mijn harde stekkers nog wel een eigen blog over zouden willen maken, om naar de bus te gaan die ons naar de terminal bracht.

We hadden vertraging, en daardoor kwamen we precies op tijd aan om onze overstap te maken na een allervrolijkste douane dame en wat eten (want het eten in het vliegtuig was echt niet te haggelen).

Dus wij weer netjes op tijd in het vliegtuig..bij vliegmaatschappij Aeroflot…stonden we daar weer.. ‘we konden om onbekende reden nog niet vertrekken..’

Dus na ruim een half uur vertrokken wij weer. Van mijn achterbuurman kreeg ik op de meest onverwachte momenten een rug massage, van zijn knieën. Of ik kreeg een hoofdmassage, omdat hij zijn afstandsbediening in de stoel liet en waarom zou je als Rus met beleid op de knopjes drukken? Gewoon die knopjes door de stoel heen proberen te rammen, dat werkt het beste! Zucht*. Misschien had hij het nodig, luchtte het een beetje op.. want als ik naar zijn vriendin naast hem keek kon ik zijn frustratie wel begrijpen.. die stond alleen maar op standje sacherijnig.

Ons idee was om te slapen in het vliegtuig na het kijken van Deadpool 2. Eerste Deadpool vond ik persoonlijk leuker, al zaten er weer geniale stukjes in. Maar, ik heb nog maar Florence Foster Jenkins afgekeken, die ik bij de eerste vlucht alleen de eerste 10 minuten had gezien en ging daarna pas een poging wagen. Twee huilende kinderen hielden ons zo nu en dan wakker, echt lang hadden we beiden niet geslapen, maar in het begin merkte we daar weinig van. 

Na in totaal 19 uur vliegen kwamen we dan eindelijk aan: Bangkok! We liepen het vliegtuig uit, in zo’n vliegtuig slurf om naar de terminal te komen en de klap.. van de hitte.. damn! Jeroen en ik keken elkaar even aan waarom we ook alweer Thailand hadden gekozen. Op het vliegtuig zelf was airco en werd van alles opgezet om het Chinese nieuwjaar te vieren. Dat is blijkbaar vandaag. Maar je las het goed, Chinees.. ook in Thailand vieren ze Chinees nieuwjaar..

Nadat we een paar verdiepingen lager geld hadden gewisseld, een drankje hadden gekocht zodat we ook wat kleiner briefgeld hadden voor de taxi zijn we met de trein naar het centrum gegaan van Bangkok. In de trein zaten we dan; ‘We zijn er echt hè? We zijn gewoon in Thailand’. En Thailand liet ons even weten dat we er waren, toen we de trein uitstapte, de wijde wereld in. Fucking hel, wat is het hier heet joh! Ja, dat wisten we van te voren, maar het is echt even raar dat je van het ‘we moeten het vliegtuigen even de-icen’ naar ‘ik geloof dat ìk smelt’-land komt. Vele mensen lopen hier met maskertjes alsof ze elk moment je kunnen gaan opereren, maar ook daar hoefden we niet naar te gissen waarom dat was. Er is aardig was smog, echte schone lucht kan je in Bangkok niet echt verwachten denk ik. Wel lekkere luchtjes, van vers gemaakte cakjes, of andere lekkernijen. Dus daar probeerde ik dan maar van te genieten.

Volgende stap; naar het Guesthouse. Ik zag tijdens het wandelen een starbucks en besloot daar gewoon te vragen waar we heen moesten. Ik vroeg het aan 1 vrouw, en binnen 3 seconden stonden 3 mensen zich te ontfermen dat wij goed terecht kwamen. Met een bonnetje in thaise letters stond ons adres en zeiden ze dat we tussen de 60-80 baht wel met de taxi erheen konden. Dus naar de taxi. Taxi zei dat hij het wist.. we stapten uit en geen Geusthouse te zien.. kut.. dus maar weer naar een winkeltje gegaan. Daar hebben ze zelfs een taxi aangehouden voor ons, en de man gezegd waar wij heen moesten. Het bleek vlakbij, maar toch wel fijn om met de taxi gedaan te hebben, maar daardoor heeft het ons iets meer gekost, omdat de starttarief 35 baht is.

Ook daar moesten we even zoeken, we zitten dan ook aan het water, het ziet er een beetje afgelegen uit. Maar, leuk kamertje, fijne airco en aardige gastvrouwen. Bij het Guesthouse meteen gedoucht, omgekleed en de stad in gegaan. Daar hebben ik een Thaise soep gegeten en Jeroen Curry. Was echt heerlijk. De bediening hebben we erg veel leedvermaak van gehad. De man die bestellingen opnam benaderde iedereen alsof hij eigenlijk wel wat beters te doen had, maarja, het moest maar.. en een jong ventje kwam ons drinken en eten brengen, maar was bestelling van iemand anders (Jeroen kreeg een kokosnoot.. in plaats van bier), ik kreeg een andere soep (die trouwens wel heel lekker was) en zo keken wij de taferelen een beetje aan. Het was, bijzonder. 

Na wat rondlopen door marktjes heen kwamen we toch wel snel tot de conclusie dat we beter terug konden, want we hadden geen idee waar we heen konden, wat een beetje leuk en betaalbaar is en we waren opeens doodop. Toen we terugkwamen in onze kamer zijn we gaan liggen en waren we weg.. ik had een timer aangezet, maar ik had vervolgens de grootste moeite om wakker te blijven.

Dus heb ik de tablet maar gepakt en heb ik dit verhaal eruit getikt.. We gaan zo hier om de hoek aan het water wat eten, even voor het gemak, zodat we vanavond op tijd kunnen gaan slapen. Even bijkomen en morgenochtend tussen 8 en 10 ontbijt!

Samenvatting voor Kay: Vlucht, duurde lang. Goede films, maar weinig slaap. Moskou koud, Bangkok heul warm. Lekker eten. Vroeg slapen ;)